Japanse bloesjes

 

 

Naaien. Het is * straf genoeg * een vanzelfsprekendheid geworden in mijn leven.

Toen een vriendin mij vroeg of ik een eenvoudig bloesje kon maken en mij ineens ook een mooi exemplaar van American Outfitters liet zien, was mijn antwoord meteen klaar.

Een 10jarige verdient nu eenmaal een stoer maar elegant bloesje. Schattige kleedjes zijn op die leeftijd geen vanzelfsprekendheid meer.

 

 

 

Ik hou best wel van eens wat nieuws. Het patroon is supersimpel. Lekker wijd met brede hals en brede mouwen. Geen rits of knopen te bespeuren. Ik tekende het met uiterste nauwkeurigheid over. Een careau-testexemplaar volgde en leerde mij dat zelfs bij -op het eerste zich- eenvoudige dingen, fouten snel gemaakt zijn. Al een chance had ik dus een testexemplaar; geen saai baalkatoen, maar wel een nog draagbaar -imperfect- bloesje in een winters careautje. Ik gebruikte het stofje ook al voor een testpyjama, zie hier.

 

 

Daarna maakte ik het echte hemdje/bloesje in een mooie zachte jeansstof. Ik maakte er al eens een  kleedje van * het is nog steeds mijn favoriet * en het is eigenlijk zo dat de stofkeuze snel gemaakt was.

 

 

 

De jeansstof leent zich eigenlijk niet zo goed tot een perfect beleg maar mits stoomstrijkwerk werd ook dat euvel verholpen.

 

 

Toen ik de hemdjes/bloesje fotografeerde, deden ze wat Japans aan, vandaar de titel.