Ok, dus na ons kritisch (voor)oordeel
(zie vorige post) stonden we helemaal open om Spanje (de Oostkust dan toch ;-)) in al z'n glorie
te ontdekken...
De mate waarin we hier nieuwe dingen
ontdekken en bezoeken, ligt veel lager dan in onze douce France en
dat heeft verscheidene redenen...
De allerbelangrijkste reden is dat ons
mobiele huis eigenlijk niet manoeuvreerbaar is in de Spaanse dorpen.
De bewegwijzering laat vaak te wensen over en gps-aanwijzigingen
blindweg volgen is uitermate gevaarlijk (lees: wees blij dat je dan
nog ongehavend ergens ooit (uit)geraakt!)!
De straatjes gaan hier van zeer breed
naar véél te smal of te steil omhoog of omlaag, in allerlei bochten of helemaal nergens
naartoe of met weg-versperrende-wildgeparkeerde motorische vaartuigen
allerhande ... wie zich hier ooit ontfermd heeft over het logische
plannen der huizen en wegen, moet een wreed chaotisch masterbrein
geweest zijn.
Maar bon, we gingen onze
frustraties/vooroordelen/(of zou het gewoon het gemis van ons favoriete France
zijn?!) tot een minimum beperken dus besloten we enkel de grootste
wegen te volgen of de voor ons geëffende paden der vriendelijke
medecampingcaristen!
Voor wie geen idee heeft van hoe dat
overnachten/logeren allemaal eigenlijk campingcargewijs moet verstaan
worden, even ter verduidelijking …
In Frankrijk kan je zeer vaak goed en
goedkoop of gratis overnachten met een mobilhome en is dat eigenlijk
allemaal (= prachtige plaatsen, drinkwater, loosmogelijkheden, etc.)
zeer mooi geregeld door het dorp in samenwerking met de politie. De
coördinaten van deze 'aire de camping cars' vind je overal: op
internet, bij les offices de tourisme, in boeken, in reisgidsen, ...
Wij hadden nog ons 'specialleke' en dat
was onze France Passion, waar ik hier al over schreef, wat eigenlijk
een prachtige aanvulling is op de Franse 'aires de camping cars'.
Daarnaast heb je natuurlijk zoals in
alle landen, de 'gewone campings' die uiteraard ook goed zijn maar
waar je dan eigenlijk teveel betaalt voor wat je nodig hebt,
aangezien je volledig zelfvoorzienend bent.
Wij houden van onze vrijheid!
In Spanje kan je 'gedoogd' overnachten
en kan je op eigen houtje wel in je nodige behoeften van drinkwater
en lozen voorzien, mits enig creatief durfwerk... maar als de politie
vindt dat er teveel mobilhomes op een bepaalde plaats logeren of ze
hebben niet al te best geslapen die nacht, dan komen ze je
(boeteloos) vragen om 'niet te kamperen' en verder te reizen.
Georganiseerde mobilhomestaanplaatsen
zijn slechts zeer beperkt te vinden en zijn vaak veel op voorhand
voor langere periodes gereserveerd. Je kan hier uiteraard, net als in
Frankrijk maar veel beperkter, ook op campings terecht. Je kan ook
niet bij hen terecht om enkel te lozen en drinkwater te kopen.
Wij houden van onze vrijheid dus
bovenstaande gegevens in een notendop gaven ons toch een ietwat naar
voorgevoel...
Na het mooie Barcelona, besloten we wel
ons 'kustenplan' te blijven volgen.
Eerste stop werd Sant Carles de La
Rapita, waar we door een vriendelijke politieagent in vloeiend Spaans
(;-)) begeleid werden tot een veilige en mooie overnachtingsplaats in
de vissershaven. Het dorp was exact alles wat we ons voorstelden bij
de Spaanse kust, maar de interventie van de lokale politie bleek voor
ons een goede opener van een eerste 'vrije' nacht in Spanje.
Peñiscola bleek een toeristische topper te zijn maar heerlijk rustig gedurende deze tijd van 't jaar.
De pauselijke geschiedenis van dit oude witte dorpje op een rots in zee fascineerde onze gamins enorm.
In Burriana vonden we een prachtparking, pal aan de zee waar een hele vloot Nederlanders was neergestreken. Bleek de politie vorige nacht een groot aantal (80!) mobilhomes vriendelijk verzocht te hebben andere oorden op te zoeken. De Nederlanders zijn echter een 'ondernemender' volk dan de Belgen en Duitsers die al snel braaf politiemans aanvelingen opvolgen ;-) waartegenover de Nederlanders gewoon blijven staan...
Al snel ontmoetten we bijzonder sympathieke overwinteraars voor vele babbeltjes en veel nieuwe boeiende reisinformatie (met coördinaten!) die we nooit ofte nimmer op 't internet of in boekskes hadden kunnen vinden! We waren ineens goed op weg ;-)
In Denia stonden we met onze (camper)voeten in de zee of toch op 't strand... Het dorpje zelf heeft een lange geschiedenis en daar zie je veel van terug in het oude stadsgedeelte.
Javea/Xabia is een stadje met alle nodige opties ;-): met een historisch centrum, een levendige havenplaats, een prachtige rotskust en een ingesloten baai L'Arenal, waar wij logeerden. Het bizarre is wel dat een groot aantal inwoners buitenlanders zijn, wat de omgeving wat internationaler en veel minder Spaans doet aanvoelen. Het ontbreken van gigantische hoogbouw, draagt wel toe aan een gezelliger gevoel.
Moraira is echt een klein kustdorpje. Ooit was het nog veel kleiner en pittoresker maar net als overal, is de toeristische golf hier ook aangespoeld vanaf de jaren '50, waardoor je er een dorps gevoel krijgt tussen de kleinschaligere hotelletjes en restaurants.
Het binnenland ontdekten we in La Romana, vanaf Europeca.
Vooral het zelf rapen en kraken van de lekkerste amandelen ooit,
zal een blijvende herinnering zijn!
In Calpe beklommen we de Penyal De Ifach ...
En de rest verkennen we de volgende dagen ...
A la prochaine!!!
