Congé des Gamins * N°16 * Andalusië

ANDALUCÍA !

O ja...

we begonnen prachtig, in het mooie natuurgebied van Cabo de Gata, zoals “woordeloos beschreven, maar wel in beeld gebracht” in vorige blogpost...

waarna we de kilometers plastieken serres trotseerden

* zijn wij echt de enigen die gruwelen van de plasticultura? En, stilstaan bij de voor de hand liggende consequenties van deze grove manier van buitenseizoens-telen?! *

in de buurt van Almería, Almerimar en Roquetas de Mar

* ooit vredige kleine vissersdorpjes, gelegen in een mooie baai, maar die nu ten prooi zijn gevallen aan de genadeloze Benidormicatie *

om in de prachtige landschappen van het echte Andalusië terecht te komen!

Zelfs op deze reis komen we eigenlijk tijd tekort om heel Andalusië te leren kennen, maar we zijn bijzonder blij met alle mooie delen ervan die we al mochten ervaren...

Salobreña lijkt op te rijzen uit het landschap en ligt hoog en droog op een bijzondere rots, aan de kust maar veilig achter de suikerrietvelden. Het stadje bevat nog zeer veel authentieke elementen en laat echt verschillende eeuwen uit zijn geschiedenis nog mooi naar voren komen. Wij vonden vooral de middeleeuwse steegjes met de witte huizen en kleurrijke plantenvariaties, het mooist. Het zicht vanaf het oude Moorse kasteel reikt, vanzelfsprekend, enorm ver! Wij verbleven er tussen de zee, de suikerrietvelden, de Peñon (= de kleine rots die uitsteekt in zee, naast de vlakke stranden), en de grote rots van het stadje. 's Avonds wordt de grote rots nog eens mysterieus mooi verlicht. Een extra troef was het bronwater dat we hier vers uit de rots konden bottelen. Heerlijk! 

* kritische noot aan onszelve of de Aardelievende (zouden we dat niet allemaal moeten zijn?! )

lezer onder u...

wat drijft sommige overwinteraars om het – zonder enig schroom – vanzelfsprekend te vinden enkele maanden alles gratis (overnachtingen, vers drinkwater, …) te kunnen krijgen in dit mooie, maar kwetsbare landschap (waar drinkwater trouwens een luxeproduct is!) zonder daarmee respectvol om te gaan of iets in ruil te willen doen?!

Een bijzonder treffend voorbeeld bij deze vraag , die we ons maar al te vaak stellen, … :

in het verse bronwater dat langs irrigatiekanalen de suikerrietvelden van Salobreña bevoorraadt, bleek er minstens één camperaar niet te verlegen om daar zijn chemische toilet in te legen! Wie bedenkt zoiets?! Weliswaar zijn er geen 'echte' loosgelegenheden zoals in andere landen, maar er zijn genoeg andere mogelijkheden, een rioolput bijvoorbeeld is al eens makkelijk te openen!

We staan op ontelbaar vele mooie plaatsen * en zoals in vorige blogpost gezegd, vanaf nu, zeer vaak met onze tenen in zee * waardoor we kunnen genieten van de ongelooflijke afwisseling in mooie zonsopgangen. Een vast ritueel bij het ontwaken is, naast het met z'n vieren soezen in de alkoof, de luchten bewonderen en af en toe ze ook eens fotograferen ;-)

We ondernamen ook een poging om het binnenland te gaan verkennen en dat viel bijzonder goed mee … de landschappen namen, zelfs bij enorm Belgisch aandoend miezerig grijs weer, werkelijk onze adem weg. We reden naar het meer van Viñuela, Alcaucin * Waar we bij toeval stootten op de B&B 'El Refugio' van Alain Grootaers * en het natuurgebied van de Sierra de Tejeda. Het noodweer van die avond, maakte dat we onze -ahum- “ avonturierplannen” van bergetappes en in de bossen overnachten, terug opborgen en de veiligheid van de kust terug opzochten.

In Cala del Moral, bij Rincón de la Victoria, vonden we een mooi plaatsje aan de Boulevard ... geen stereotiep exemplaar maar eentje met tunnels en rotswandelingen; Heel anders dan wat we gewoon waren. Een andere mooie surplus was dat deze boulevard eigenlijk verder loopt in de GR-92 – de Sendero Litoral Este de Málaga. Op die manier konden we veilig en mooi, een 12tal kilometer tot in Málaga met de gamins fietsen! Eerst passeer je dan 'Malagueta' waar er ontelbaar veel Chiringuitos (= strandbars/restaurantjes) 'espeto de sardinas' in hun vuurvaste bootjes, op houtvuur klaarmaken. Héél gezellig, lekker en sfeervol!

In Málaga gingen we twee keer uitstekend lunchen. Echte aanraders!

De ene keer kozen we voor de 'binnenhuise' gezelligheid, bij gebrek aan een terras in de zon. Het blijft uiteindelijk winter, en ook al genieten we van de warmte van de zon op onze snoet, in de schaduw kan het best nog wel eens 'frio' * of 'frigo' zoals de gamins het zeggen ;-) * zijn. We kozen voor de originele kaart van 'La Cocotte' waar we op z'n Spaans alle (wereld)schotels deelden... van Dim Sum, over gourmet-hamburgers, -hotdogs en andere lekkernijen. De desserts waren echter tè lekker en speciaal om te delen ;-)

De volgende keer nam de geur van look ons mee naar een klein pleintje, waar we * in de zon maar onder de citrusbomen * allerlei tapas ons lieten smaken bij D'gustar.

Voor de rest leent Málaga zich uitstekend tot een combinatie van zee, cultuur, kuieren door authentieke straatjes, en soldekes (alles gemaakt in Spanje en Portugal) shoppen ;-) Eigenlijk dè ideale bruisende havenstad!

Na Málaga werden de overnachtingskeuzes wat beperkter maar daarom zeker niet minder mooi! We kwamen per toeval terecht in San Pedro de L'Alcantara en dat viel heel goed mee!

We botsten meteen op onberispelijke stranden en een boulevard waarlangs we konden kuieren tot in Puerto Bánus, de sjieke jachthaven van Marbella, waar alle topontwerpers minstens één exclusieve winkel hebben. De plaats voor iedereen die houdt van zien en gezien worden op z'n Spaans ;-)

Vandaaruit konden we weeral een mooie en veilige fietstocht van zo'n 8km maken, via de Via Verde, een soort onverharde boulevard aan zee, waaraan de mooiste hotels, restaurants en clubs gelegen zijn. We reden zo tot in de andere havens van Marbella en het authentieke kleine maar bijzonder levendige en mooie stadje. Die dagen werd het meteen goed warm zodat het echt hoogzomer leek en alles nog mooier tot z'n recht kwam.

Estepona werd een korte tussenstop waar we aangenaam verrast werden door een oud stadscentrum waar werkelijk alle straatjes bulken van de bloemen en bijbehorende potten! Wat staat dat toch prachtig tegen die witgekalkte huisjes!!!

Eind januari...

De grens over!

En nee, niet naar Marokko, bedankt voor alle overtuigende praatjes, maar dat is werkelijk niet nodig... wij blijven in ons ouwe getrouwe mooie Europa ;-)

Wij gingen naar Engeland! Kijkt u nu even verbaasd als ons?! Oef, dan betekent dat dat wij niet de enigen waren met een geweldige krater in onze geschiedkundige en/of aardrijkskundige kennis!

In La Linea de la Concepción staken we de grens over naar Gibraltar, waar je meteen echt alles op z'n Brits ziet! Na de grens en de bijbehorende paspoortcontrole, wandel je over de landingsbaan van het vliegveld, het stadje binnen, via de oude toegangspoorten. Meteen werden we begroet door de typische staartloze aapjes die hier op 'the Rock' wonen... naar 't schijnt wil de UK dit stukje land/rots behouden, zolang hun aapjes er leven. Gibraltar is eigenlijk een heel zenuwachtig grensstadje waar niet heel veel interessants te beleven/zien valt, buiten dan de aardrijkskundige ligging mèt de aapjes èn de Punta de Europa! Wij wandelden er naartoe via de oude tunnels maar voor de rest ben je als voetganger/fietser hier niet echt op je plaats... bijzonder jammer!

Na de drukte en marginaliteit van 'de grensstreek', kwamen we op adem in de mooie natuurgebieden del Estrecho, van de straat van Gibraltar dus. Glooiende landschappen vol groene weides, met (de eerste!) koeien, rotsen, bergen en prachtige witte stranden, typeren de Costa de la Luz, genoemd naar het sterke licht hier. We bereikten het letterlijke diepetepunt (geografsch gezien ;-)) in de surfhoofdstad van Europa, Tarifa, alwaar we een schattig oud witgekalkt centrum, met levendige geschiedenis, ontdekten. Iets helemaal anders dan we dachten te zien... fijn om zo aangenaam verrast te worden! Wist je dat het woord 'tarief' eigenlijk hier ontstaan zou zijn? Het was de eerste haven om lig- en passeergeld aan de boten te vragen... De Straat van Gibraltar is dan ook al eeuwen druk bevaren en bezwommen! Iedere dag passeren hier in deze smalle passage (16,4km op z'n smalst) tussen beide wateren, ontelbaar veel schepen, maar ook een grote variëteit aan vissen, dolfijnen en walvissen!

Vanuit het stadje wandelden we over een 'boulevard', die de rustige Middellandse Zee en de ruige Atlantische Oceaan van elkaar scheidt, tot aan het kleine eilandje, Isla de las Palomas, voor de kust van Tarifa. Een symbolisch mooie dag voor ons!

Wij genoten van de relaxte surfsfeer in dit stadje en logeerden geruime tijd op de witte stranden... Aan de playa de Paloma konden we, net als de lokale Spanjaarden, vers water van de bron al wandelend (onbereikbaar per auto, net als vroeger) gaan halen, op amper 10 meter voor de zee! Het doet je nadenken over de vanzelfsprekendheid waarmee we in het Noorden van datzelfde Europa, zomaar argeloos drinkwater in overvloed tappen uit de kraan …

We reden langsheen die prachtige natuurgebieden verder door, en passeerden langsheen het grootste (een 1000tal?!) windmolenpark dat we ooit zagen! De Costa del Surf, zoals ze hier de kust ook wel eens noemen, bracht ons zo tot bij het vredige El Palmar. Op drie straten na, bestaat dit kleine surfparadijsje nog uit onverharde wegen! Ook daar leven de mensen op een overduidelijk relaxter ritme en daar genoten we ten volle van. Op zondag is het hier dan wel een drukte van jewelste want dan komen alle surfers hier het beste van zich geven!

A la prochaine !!!