Tussen examens, deliberaties, proclamaties, oudercontacten en de daaruit voortvloeiende spontane, niet te kloppen gezellige en veel te late terrasavondjes (ik vermoed eigenlijk vooral dat laatste maar de rest klinkt zo veel meer te verantwoorden) door, staken de gamins en ik (met van die verschrikkelijk pierende oogskes , is dat alleen bij mij?) enkele ienimieni maar fijne cadeaukes in elkaar.
Het allereerste heeft niks te maken met 't einde van 't schooljaar, neen, 100%L en de hare zijn (bijna, na alle administratieve rompslomp die nog komen moet maar dat geheel terzijde) de trotse eigenaars geworden van hun eigen boerderij en dus verdienden ze een passend kaartje, en 2 nieuwe sleutelhangers met hun initialen (en een heel fleurige toile cirée 'slinger' die de foto niet haalde).
Op het einde van het schooljaar vinden we het vooral leuk om iets
zelfgemaakts van de gamins zelf aan de juffen te kunnen geven. Ons
tijdsmanagement staat nog niet geheel op punt, ahum, dromen over die
creaties is niet hetzelfde als ze effectief ook maken, maar bon.
Dit jaar maakten we eenvoudige en sobere kaartjes (valt zeker op dus al dat felgekleurds ;-)).
Van strijkparels maakten we de letters van de juffen en hingen er een belletje aan.
Als klasmama beslisten we ook een Sterrenfotomemo te maken (Maxime's derde graads kleuterklasje heet de Sterren, maar dat wist u eigenlijk al). Op vrijdagochtend, veel te vroeg (auwch) moest er nog veel geknipt en geplakt worden, en dus zo goed als af verschenen we op het afscheidsontbijtje. Blijkbaar siert het een mens om zo echt geheel menselijk met een 90% af cadeautje te verschijnen. Oef.
Het is duidelijk dat de tijd ons ontbrak dezer terrasjesdagen en dus werd het geen knaller van jewelste maar was het vooral het liefdevolle gebaar dat telde.
Och ja, we gaven ook iets gekochts maar er niet over, want dat lijkt nogal eens de trend. Is dat overal zo en vindt u dat dan ook zo raar? Neen, we gaven de juffen ook werk met deze potjes waarin ze zelf heel symbolisch "vergeet-me-nietjes" en "geluksklavertjes" moeten zaaien.
Och ja, ik zal ze missen de Supersterjuf van Maxime, maar met het fleske Martini Royal (zalig, bubbels in je Martini, gaat heerlijk zoet naar binnen...) hebben we een excuus voor nog een terraske ....
Oei, klinkt als omkoperij,
ai,
maar dat is het ook, haha!
LET SUNSHINE IN!
